Μην αφήνετε τον καρκίνο στον παράδεισο

Don't allow the cancer in the heaven!

autor: Rodica Socolov

Η είδηση ότι ο άνδρας της ο Βλαδίμηρος μπορεί να έχει καρκίνο χτύπησε βαριά τις ελπίδες της Κατερίνας Οκαζοπούλου για μια ζωή γεμάτη ομορφιά και αγάπη. Η Κατερίνα δεν περίμενε καθόλου να ακούσει τέτοια είδηση που της φάνηκε άδικη.

Στην οικογένεια της πήγαιναν όλα καλά από τότε που αποφάσισε να μετακινηθεί στην Ελλάδα λόγω ελληνικής καταγωγής. Είχε δουλειά, κατάλληλο σχολείο για τον γιο της, ελληνική ιθαγένεια, σπίτι, Όλα. Μόνο που ο Βλαδίμηρος αισθανόταν πολύ κουρασμένος και έλεγε ότι κάποιες φορές του φαίνονται όλα μαύρα μπροστά στα μάτια του.

Θα μπορούσε η αιτία να ήταν η δουλειά; Εργαζόταν πάνω από τέσσερα χρόνια σε ένα εργοστάσιο ενδυμάτων. Οι ώρες εργασίας πολλές με υπερωρίες. Αυτή όμως ήταν η μοναδική μόνιμη δουλεία που μπόρεσε να βρει.

Αρχικά οι γιατροί νόμισαν ότι ο Βλαδίμηρος δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στο καινούριο περιβάλλον. Μετά έλεγαν ότι ήταν ίωση. Η Κατερίνα επέμενε σε νέες εξετάσεις μέχρι μια μέρα ένας γιατρός να της πει θυμωμένος: «Δεν ξέρω. Μπορεί να έχει καρκίνο. Μπορεί να είναι ήδη αργά».

Ένα πρωί ο Βλαδίμηρος έχασε τις αισθήσεις. Φοβήθηκαν πάρα πολύ. ο Βλαδίμηρος, ένας εύσωμος άνδρας σαραντάρης, ποτέ δεν ήταν άρρωστος. Ήταν η πρώτη φορά που οι δικοί του τον είδαν σε τέτοια κατάσταση.

Ακολούθησαν ημέρες αγωνίας. Η σκληρή είδηση τους χτύπησε τόσο δυνατά, που δεν τους ένοιαζε τίποτα άλλο, παρά να μάθουν τι ακριβώς έχει. Τελικά το έμαθαν: ο Βλαδίμηρος έχει καρκίνο στο στομάχι.

Χωρίς καμία καθυστέρηση η Κατερίνα ζήτησε από την τράπεζα ακόμα ένα δάνειο για να μπορέσουν να πληρώσουν για θεραπεία. Σε λίγες ημέρες του αφαίρεσαν το στομάχι. Οι εμετοί όμως συνεχίζονταν. Σε λίγους μήνες ο Βλαδίμηρος μπήκε ξανά στο χειρουργείο. Μετά έγιναν και άλλες εγχειρήσεις. Από τον Νοέμβριο του 2007 και μέχρι τον Απρίλιο του 2008 έχασε περίπου 40 κιλά, από 97.

«Όταν στο σπίτι σου έρχεται τέτοιο βάσανο, όπως είναι ο καρκίνος, υποφέρει όλη την οικογένεια σου», λέει η Κατερίνα προσθέτοντας: «Εμείς όμως είχαμε να περάσουμε και τα επιπρόσθετα. Πάνω από όλα όμως μας ενοχλεί ότι το δημόσιο σύστημα υγείας στην Ελλάδα έχει τόσες πολλές ελλείψεις.


Τα πράγματα δεν είναι οργανωμένα, υπάρχει και πάρα πολύ γραφειοκρατία που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι κανείς δεν νοιάζεται για εσένα. Αν δεν είχαμε κοντά μας καλούς ανθρώπους δεν ξέρω πώς θα αντέξαμε όλα αυτά που περάσαμε».

Κατά την γνώμη του Παρι Κοσμίδη, πρώην πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης των Γιατρών Ογκολόγων, διευθυντή της Β’ Παθολογικής-Ογκολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Υγεία, παρόλο που οι Έλληνες ογκολόγοι έχουν πολύ υψηλό επίπεδο γνώσεων και μπορούν να προσφέρουν πολύ υψηλού επιπέδου ογκολογικές υπηρεσίες η καταπολέμηση του καρκίνου στην Ελλάδα δεν είναι σε επίπεδο τόσο ψηλό όπως σε άλλες χώρες.



Στην χώρα δεν υπάρχει ακόμα ένα εθνικό ίδρυμα ερευνών κατά του καρκίνου, αλλά οι έρευνες που πραγματοποιούνται βασίζονται κυρίως σε προσωπικές πρωτοβουλίες και χρηματοδοτούνται από κυρίως φαρμακευτικές εταιρίες.

Η Ελλάδα θα έπρεπε επίσης να έχει ένα εθνικό βιβλίο καταγραφής του αριθμού των φορέων αυτής της πολύ περίπλοκης νόσου. Χωρίς αυτό οι ογκολόγοι δεν μπορούν να κατανοούν την ακριβή έκταση του προβλήματος για να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης, διάγνωσης και θεραπείας. Για την λύση όλων αυτών των προβλημάτων απαιτείται η πολιτική βούληση, θεωρεί ο Πάρις Κοσμίδης.

Είναι η αλήθεια ότι η δημοσίευση πολύ σημαντικών κλινικών εργασιών των ογκολόγων από την Ελλάδα είχαν αναγνωριστεί διεθνώς. Πριν από δέκα χρόνια οι μέλη της Εταιρίας των Ογκολόγων, που ιδρύθηκε με την πρωτοβουλία των ογκολόγων που γύρισαν στην Ελλάδα από το εξωτερικό από την δεκαετία του 80, κατάφεραν να πείσουν την κυβέρνηση να αναγνωρίσει την ειδικότητα Ιατρική Ογκολογία για να υπάρχουν αρκετοί παθολόγοι-ογκολόγοι στα ελληνικά νοσοκομεία.

Είναι αυτό αρκετό όταν από το καρκίνο υποφέρουν τόσοι πολύ άνθρωποι; Κατά την γνώμη της Κατερίνας Οκαζοπούλου, σήμερα στην Ελλάδα οι ασθενείς με καρκίνο χρειάζονται περισσότερη στήριξη.

Προσπαθήσαμε να ενθαρρύνουμε και την λειτουργία των ομάδων συνηγόρων των ασθενών για να τους ενημερώνουμε για τις τελευταίες εξελίξεις του καρκίνου, για τις τελευταίες προοπτικές θεραπείας και καινούρια φάρμακα, αποκαλύπτει ο Πάρις Κοσμίδης.

Σύμφωνα με το Διεθνές Πρακτορείο Ερευνών του Καρκίνου, 80 τις εκατό των καρκίνων άμεσα ή έμμεσα έχουν σχέση με τους περιβαλλοντικούς παράγοντες και για αυτόν τον λόγο είναι δυνατή η πρόληψη. Για πρόληψη σημαντικό ρόλο μπορεί να παίζει η επιδημιολογία. Εξαιρετικά χρήσιμες για τις διεθνές ερευνητικές προσπάθειες είναι και οι γεωγραφικές αποκλείσεις στην εμφάνιση του καρκίνου.

Στις αρχές του Αυγούστου η Cancer Research UK ανακοίνωσε ότι μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Ιαπωνία απόδειξε ότι η καταπολέμηση της μόλυνσης του πυλωρού στο στομάχι ενός ατόμου που ήδη χειρουργήθηκε για την αφαίρεση του καρκίνου αποτελεί έναν βασικό παράγοντα για την μείωση του ρυθμού ανάπτυξης άλλων ειδών καρκίνων στο στομάχι του.

Παρ’ όλες τις προσπάθειες των γιατρών η θεραπεία αυτού του είδος του καρκίνου παραμένει ακόμα δύσκολη. Ο καρκίνος του στομάχου, σε σύγκριση με άλλα περίπου 200 είδη της ασθένειας, αποδεικνύεται να έχει αρκετά θανατηφόρο χαρακτήρα, λόγο της πολύ περιορισμένης δυνατότητας για την διάγνωση του στα αρχικά στάδια, στα οποία η αρρώστια δεν δημιουργεί συμπτώματα.

Μερικές ελπίδες για έναν έγκαιρο εντοπισμό του καρκίνου εξέφρασαν πρόσφατα οι αμερικανοί ερευνητές. Αυτό κυρίως αφορά τους γεννητικούς παράγοντες που επίσης θεωρούνται υπεύθυνοι για την δημιουργία του καρκίνου.

Η Κατερίνα και ο Βλαδίμηρος συνεχίσουν τον αγώνα τους στην καταπολέμηση του καρκίνου. Έχασαν πολύ χρόνο, αλλά προσπαθούν να μην ζουν μόνο με φόβο. Όταν αισθάνεται καλύτερα ο Βλαδίμηρος πηγαίνει στην θάλασσα. Προσπαθεί να ξεπεράσει την αρρώστια του και διαβάζοντας. Πιστεύει ότι οι πραγματικές αξίες παραμένουν ανεπηρέαστες από το χρόνο.



Πόσο πολύ θα ήθελε η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο, όπως κάποτε πίστευε ο Ντοστογιέφσκι. Δεν έκανε καμία κρίμα για να έχει τέτοια τιμωρία. Αντίθετα ακολούθησε μια πραγματική αγάπη απέναντι στην γυναίκα και στο παιδί του οι οποίοι είχαν ένα ωραίο όραμα για την ζωή.

«Ο καρκίνος υπάρχει και στον παράδεισο», λέει ο Πάρις Κοσμήδης, συμπληρώνοντας ότι «όταν υπάρχει μια μικρή υποψία απαραίτητα είναι να ζητήσουμε την γνώμη του ογκολόγου, αν και στο τέλος μπορεί να αποδεχθεί για καλή μας τύχη ότι δεν είναι καρκίνος». Δηλαδή αν τον βρίσκεις έγκυρα γίνεσαι τελείως καλά, αρκεί να απευθυνθείς σε κατάλληλη στιγμή και σε κατάλληλο ιατρό.

Ο Πάρις Κοσμήδης όπως και οι άλλοι ογκολόγοι με τους οποίους μίλησα είναι σίγουρος ότι η Ελλάδα μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα για την καταπολέμηση του καρκίνου, αλλά δυσκολεύεται να πει πόσο χρόνο μπορεί να περάσει για να υπάρξει στην Ελλάδα μια πολιτική βούληση.